Architektura to sport zespołowy

Stadion Miejski Legii im. Józefa Piłsudskiego – znany również jako Stadion Wojska Polskiego – jest najnowocześniejszym stadionem klubowym w Polsce i jednym z najbardziej nowoczesnych oraz funkcjonalnych obiektów w Europie. Choć kompleks sportowy, na którym Legia – warszawska drużyna piłkarska – rozgrywała mecze jeszcze w czasach przedwojennych (oddany do użytku w 1930 roku), od lat 90. wymagał gruntownej przebudowy, stała się ona możliwa dopiero w 2002 roku, gdy Wojsko Polskie przekazało obiekt władzom miasta.

Po otrzymaniu pozwolenia na budowę, Legia opłaciła wykonanie projektu przez niemiecką pracownię JSK Architekten (a w zasadzie przez jej polski oddział), jednak pierwszy przetarg anulowano. Ostatecznie rozbiórka trybun rozpoczęła się w listopadzie 2008 roku. Budowa obiektu odbywała się w dwóch fazach. Najpierw wzniesiono trybuny znajdujące się za bramkami (wschodnią, północną i południową), a później powstała nowa trybuna główna – zachodnia – która zgodnie z zaleceniami konserwatorskimi zachowała swoją elewację. Dzięki temu przez cały okres prac stadion mógł być wykorzystywany przez Legię. Formalnie jego budowa zakończyła się wraz z dopuszczeniem do użytkowania nowej trybuny w maju 2011 roku.

Imponujący obiekt, wzniesiony dokładnie w miejscu poprzedniego (z przełomu lat 20. i 30. XX wieku) ciasno wypełnia fragment Powiśla ograniczony ulicami Łazienkowską, Czerniakowską, Kusocińskiego i Myśliwiecką. Przedwojenna konstrukcja trybuny głównej sięgała 16 metrów wysokości, ale – by lepiej wpisać bryłę nowego stadionu w otaczający krajobraz – koronę nowej zaplanowano niewiele wyżej. Projektanci chcieli, by nad niższą, betonową częścią trybun unosiło się kontrastujące z nią delikatne namiotowe przekrycie.

W rezultacie powstała ciekawa struktura wspornikowego zadaszenia wypełniona w większej części napiętą membraną, a od strony płyty stadionu – przezroczystym poliwęglanem. Ta oryginalna, geometryczna forma dachu najeżona spiczastymi zakończeniami dźwigarów odważnie wystaje ponad 20 metrów za obrys stadionu, tworząc główny znak rozpoznawczy tego obiektu. Stadion Legii prezentuje się równie ciekawie, jeśli chodzi o jego fasady. Fasadę północną tworzą betonowe filary, a od strony południowej, graniczącej z historycznym Kanałem Piaseczyńskim, część elewacji została wyłożona łamanym piaskowcem. Bardzo ciekawym zabiegiem, mającym za zadanie optycznie pomniejszyć całą bryłę obiektu, jest poprowadzenie schodów na poziom wyniesionej na dwie kondygnacje promenady pomiędzy pokrytymi zielenią skarpami.

Wnętrze stadionu to prawdziwy hołd złożony funkcjonalności. Obszerną promenadę rytmicznie przecinają czarne pawilony mieszczące toalety i dwudzielne kioski. Pod nią znalazło się miejsce na pomieszczenia klubowe i komercyjne, a także dwa poziomy hal parkingowych. Sektory widowni, na których może się zmieścić ponad 30 tys. kibiców, są strome, umieszczone blisko płyty i zapewniają doskonałą widoczność. Z osłoniętej szklaną obudową korony stadionu rozpościera się imponująca panorama Warszawy z wyrastającym za Wisłą Stadionem Narodowym. Membrany zadaszenia zjawiskowo rozpraszają światło nad trybunami. Dizajnerskiego smaczku dodają całości plastikowe krzesełka projektu słynnego szwajcarskiego duetu Herzog i de Meuron.

Stadion Legii spełnia wymagania 4. kategorii UEF-y, mogą więc odbywać się na nim rozgrywki międzynarodowe – do półfinału Ligi Mistrzów włącznie. Przy budowie tak ważnego dla miasta obiektu, jakim jest stadion, szczególne znaczenie ma współpraca z najlepszymi producentami oraz wykonawcami. Jeśli chodzi o prace kompleksowe – zarówno we wnętrzach, jak na zewnątrz stadionu – skorzystano m.in. z systemów suchej zabudowy Siniat. Podcienie na jednej z trybun (obudowa jej dolnej części) jest doskonałym przykładem zastosowania płyty gipsowo-kartonowej Siniat Nida Hydro, która dzięki swej lekkości oraz łatwości obróbki okazała się materiałem idealnym do stworzenia tej części obiektu. Co więcej, jej zwiększone parametry mechaniczne, wyjątkowa odporność na działanie wody (nasiąkliwość poniżej 3 proc.) i wysoka odporność ogniowa sprawiają, że płytę Nida Hydro z powodzeniem można było też zastosować na zewnątrz budynku, mając pewność, że zagwarantuje bezpieczeństwo oraz komfort użytkowania przez długie lata.

A jeśli już wspomnieliśmy o ogniu: inwestor zaprosił do współpracy oczywiście najlepszych w swojej dziedzinie (tych, nie bójmy się tego napisać, którzy o ogniu wiedzą wszystko) – czyli firmę Promat, będącą globalnym liderem w zakresie zaawansowanych zabezpieczeń ogniochronnych. Współpracując z projektantami stadionu Legii, Promat stworzył pełne techniczne zabezpieczenie przeciwpożarowe – zaprojektowaliśmy i wykonaliśmy jedne z największych przewodów wentylacyjnych w systemie przeciwpożarowym Promaduct®-500. W 2010 roku stadion Legii otrzymał nominację do nagrody za najlepszy stadion 2010 roku w międzynarodowym plebiscycie Stadium Business Awards.

Jesteśmy dumni, że mogliśmy uczestniczyć w realizacji tak nowoczesnego i ciekawego architektonicznie budynku. W końcu architektura to także sport zespołowy.